وقتی فرد به دلیل خجالت، علائم مقعدی مثل خونریزی، درد یا تغییر در اجابت مزاج را پنهان میکند، فرصت تشخیص زودهنگام از دست می رود. مشکلاتی مثل فیشر، فیستول، بواسیر پیشرفته یا حتی بیماری های التهابی روده در مراحل اولیه درمان ساده تری دارند. پنهان کاری تنها باعث شده تا بیماری زمان بیشتری برای پیشرفت داشته باشد و درمان همچنین پیچیده تر شود.
یکی از جدی ترین پیامدهای نادیده گرفتن علائم مقعدی، احتمال ابتلا یا پیشرفت سرطان کولورکتال است. در بسیاری از موارد، بیماران فقط زمانی به پزشک مراجعه می کنند که سرطان به مراحل پیشرفته رسیده و شانس درمان پایین آمده است. در حالی که اگر خونریزی یا تغییر در عادات روده ای زود گزارش داده می شد، می توانست نشانه ای از یک سرطان در مرحله اولیه باشد که قابل درمان است. همین خجالت می تواند جان فرد را به خطر بیندازد.
پنهان کردن علائم مشکلات مقعدی فقط آسیب جسمی ندارد، بلکه فشار روانی سنگینی نیز به بیمار وارد می کند. اضطراب دائمی درباره وضعیت بدن، ترس از بدتر شدن بیماری، یا استرس ناشی از ناتوانی در صحبت با دیگران می تواند منجر به افسردگی یا کاهش عزت نفس شود. این وضعیت روی روابط اجتماعی، بهره وری کاری و حتی خواب فرد تأثیر می گذارد. در واقع، خجالت می تواند به زنجیره ای از مشکلات جسمانی و روانی منجر شود که کل کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد.
پنهان کردن مشکلات مقعدی فقط به سلامت آسیب نمی زند، بلکه ریشه در باورهای نادرست و کمبود آگاهی دارد. خوشبختانه با چند اقدام ساده اما موثر میشود این مانع روانی را شکسته و فضای سالم تری برای گفتگو درباره ی این مسائل ایجاد کرد.
راهکار های غلبه بر خجالت ناشی از مشکلات مقعدی عبارتند از:
یکی از اصلی ترین دلایل خجالت، نبود گفت و گوی باز در جامعه درباره سلامت مقعد و گوارش است. تولید محتوای آموزشی، کمپین های آگاهی بخش و مشارکت رسانه ها میتواند به شکستن این تابو کمک کند. وقتی مردم متوجه شوند که این مسائل رایج بوده و درباره اش صحبت می شود، ترس از قضاوت کمتر شده و مراجعه به پزشک عادی تر خواهد بود.
برای افرادی که دچار اضطراب شدید یا ترس از معاینه هستن، مراجعه به مشاور یا روانشناس می تواند بسیار کمک کننده باشد. تکنیک های روان درمانی مثل مواجهه درمانی، تنفس عمیق، یا درمان شناختی-رفتاری (CBT) همواره کمک کرده تا فرد به تدریج بر ترس و خجالت خودش غلبه کند و احساس امنیت روانی بیشتری در مواجهه با پزشک پیدا شود.
برقراری ارتباط با پزشکی که رفتار حرفه ای، بدون قضاوت و صبورانه داشته باشد، ارتباط مستقیمی با کاهش خجالت دارد. بیمار باید احساس کنه که حرف هایش شنیده شده، درک شده و فضای امنی برای بیان مشکلاتش وجود دارد. انتخاب پزشک همجنس (در صورت تمایل)، پزشک دارای تجربه در موضوعات حساس، یا حتی مشاوره اولیه تلفنی/آنلاین می تواند مسیر مراجعه را برای بیمار راحت تر کند.