بیماریهای گوارشی شامل بیماریهایی هستند که در سیستم گوارش اتفاق میافتند، از جمله بیماریهای معده، روده، کبد و مجاری صفراوی. بعضی از بیماری های گوارشی شامل زخم معده، التهاب روده، کرون، سندرم روده تحریک پذیر، سرطان معده و روده، هپاتیت و سنگ صفراوی هستند. علائم این بیماری ها شامل درد شکم، تغییرات در رفتار روده، تهوع و استفراغ، خستگی و کاهش وزن می باشد. درمان این بیماری ها به دلیل تنوع و شدت آنها، بستگی به نوع بیماری و وضعیت فرد دارد.
بیماریهای مقعدی شامل بیماری هایی هستند که در منطقه مقعد و اطراف آن اتفاق می افتند، از جمله هموروئید، شریان های بزرگ مقعد، ترشحات غدد مقعدی و عفونت های باکتریایی و ویروسی. علائم این بیماری ها شامل درد، خونریزی، خارش، تورم و قرمزی منطقه مقعد می باشد. درمان این بیماری ها به دلیل تنوع و شدت آنها، بستگی به نوع بیماری و وضعیت فرد دارد.
دلگرم/ بواسیر یا هموروئید، بیماریی است که در اثر تورم و التهاب وریدهای مقعدی و تشکیل گره های خونی در منطقه مقعد، ایجاد میشود. علائم این بیماری شامل خونریزی، درد، خارش و تورم در منطقه مقعد می باشد. درمان بواسیر به دلیل شدت و مرحله بیماری، شامل تغییرات در رژیم غذایی، داروهای تسکین دهنده درد و التهاب، استفاده از قرصهای تنظیم مدفوع و در صورت لزوم، جراحی یا لیزر است.
زمانی که زنان در دوران حاملگی به این بیماری مبتلا می شوند، معمولا از طریق برخی علائم به هموروئید داخلی یا خارجی خود پی می برند. نشانه های بواسیر در زنان و بارداری شامل موارد زیر است:
بیماری زگیل تناسلی یا سفلیس، یک بیماری عفونی و قابل انتقال است که توسط ویروسی تحت عنوان اچ پی وی یا پاپیلومای انسانی ایجاد میشود. این بیماری معمولاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از کاندوم، تماس مستقیم با زخم های باز بر روی پوست، مخاط و چشم، و یا از مادر به نوزاد در زمان تولد منتقل می شود.
علائم بیماری زگیل تناسلی شامل زخم های دردناک در ناحیه تناسلی، سردرد، تب، خستگی، درد عضلانی، خارش و قرمز شدن پوست، و در مراحل بعدی ممکن است علائم شدیدتر شامل آسیب به قلب، مغز، و اعصاب باشد.
درمان بیماری زگیل تناسلی شامل مصرف آنتی بیوتیک های خاص است که توسط پزشک تجویز میشود. در صورت عدم درمان، بیماری ممکن است به شکل مزمن باقی بماند و باعث آسیب به اعضای دیگر بدن شود. برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری، استفاده از کاندوم در هر رابطه جنسی توصیه می شود.
مانند هر عضو دیگری؛ اندام تناسلی مردان هم ممکن است گرفتار بیماری ها یا اختلالاتی شود. همچنین بیشتر این بیماری ها ممکن است از طریق رابطه جنسی با افراد آلوده منتقل شوند.
بیمارانی که قصد درمان یا تشخیص بیماری خود را دارند که مربوط به هر ناحیه ای از مقعد بوده، لازم است بدانند که این موضوع شرم آور نیست و آنها حتما برای درمان سریع در اسرع وقت به یک متخصص بیماریهای مقعدی مراجعه کنند. چرا که با گذشت زمان نه تنها بیماری بهتر نشده، بلکه بدتر خواهد شد. به علاوه باعث طولانی تر شدن فرآیند درمان هم می شود.
از آنجا که بیماریهای نشیمنگاه اکثرا علائم مشابهی دارند متاسفانه خود بیماران قادر به تشخیص دقیق نوع بیماری مقعدی نبوده و شروع به درمان های خودسرانه با روشهای خانگی می کنند که باعث شده بی تاثیر باشد.
در نتیجه پیشنهاد می شود برای درمان و تشخیص حتما به پزشک متخصص مراجعه فرمایید.
می توان گفت که به اکثر بیماری و ناهنجاری هایی که در ناحیه رکتوم، راست روده و مقعد پیش بیاید بیماری های نشیمنگاهی گفته می شود. از دلایل به وجود آمدن آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
حتما بخوانید: بررسی کامل انواع بیماریهای مقعدی و نشیمنگاهی
در حقیقت، همه افراد هموروئید (یا بواسیر) دارند، دستههای بالش مانندی از سیاهرگها که درست در زیر غشاهای مخاطی پوشاننده پایینترین قسمت راست روده و مقعد قرار دارند. می توان گفت زمانی آن را یک بیماری مقعدی در نظر میگیریم، که سیاهرگها در رکتوم مانند رگهای واریسی در پاها متورم و متسع شوند.
در زنان بواسیر معمولاً به دلیل افزایش فشار ناشی از بارداری، اضافه وزن یا زور زدن در هنگام اجابت مزاج ایجاد می شود. در میانسالی، هموروئید اغلب به یک مشکل دائمی تبدیل می شود. تا سن 50 سالگی، حدود نیمی از جمعیت یک یا چند مورد از علائم بواسیر داخلی یا خارجی را تجربه کرده اند، که شامل درد مقعدی، خارش، خونریزی و احتمالاً پرولاپس شدن (بواسیر که از کانال مقعد بیرون زده است). اگرچه هموروئید به ندرت خطرناک است، اما می تواند یک حمله عود کننده و دردناک باشد.
خوشبختانه، روش های درمان متعددی برای درمان بواسیر وجود دارد که می توانید در ادامه آنها را بخوانید:
درمان قطعی و سریع بواسیر
شقاق مقعدی پارگی در بافتی است که قسمتی از رکتوم را زخم می کند. معمولاً در اثر ضربهای مانند دفع مدفوع سفت ایجاد میشود. هنگام دفع، مدفوع سفت باعث درد شدید و پارگی شده که اغلب با مقدار کمی خون روی دستمال توالت یا سطح مدفوع همراه است. شقاق مقعدی یک بیماری شایع است و به راحتی می تواند تبدیل به یک عارضه مزمن شود، زیرا پس از اولین پارگی، حرکات روده دوباره به آن ناحیه آسیب می زند. عضله اسفنکتر زیر پارگی دچار اسپاسم می شود و لبه های پارگی را از هم جدا می کند. چرخه اسپاسم و درد، بیشتر به بافت آسیب می رساند و از بهبودی سریع جلوگیری می کند. در نتیجه بیماران حتما باید در ابتدا یبوست خود را درمان کنند.
هنگامی که متوجه شدید فیستول دارید، استفاده از آنتی بیوتیک کمکی به درمان آن نکرده و می تواند به بدن شما هم آسیب بزند. در نتیجه به صورت خودسرانه از آن استفاده نکنید. ممکن است برای درمان این بیماری و تسکین علائم آن، جراحی لازم باشد. رایج ترین روش جراحی به عنوان فیستولوتومی شناخته می شود، روشی که در آن طول فیستول باز می شود تا یک شیار باز ایجاد شود که از داخل به بیرون بهبود می یابد. اگر مورد شما پیچیدهتر است، ممکن است توصیه شود که یک درن مخصوص در فیستول برای چند هفته قبل از انجام جراحی اصلاحی قرار دهید.
بیشتر بخوانید» https://cliniczarei.com/articles/%d8%af%da%a9%d8%aa%d8%b1-%d8%a8%db%8c%d9%85%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d9%85%d9%82%d8%b9%d8%af%db%8c/
اکثر بیماری های آنورکتال بسیار شایع هستند و اغلب به دلیل اختلالات خوش خیم ایجاد می شوند. اگرچه اغلب می توان آنها را در محیط سرپایی درمان کرد، اما گاهی اوقات نیاز به مداخله با روش جراحی دارند. شرایط رایج آنورکتال شامل شقاق، فیستول، هموروئید، خارش آنی (خارش و سوزش مقعد)، بیماری پیلونیدال، درد رکتوم و کندیلوم/AIN (نئوپلاسم داخل اپیتلیال مقعدی) هستند.
شقاق مقعدی بریدگی یا شکاف در پوشش مجرای مقعد است و یکی از شایع ترین علل درد شدید مقعدی است. از جمله علل شایع تر، عبور مدفوع سفت یا بزرگ از مجرای مقعد، زور زدن در حین حرکات روده هنگام یبوست، اسهال مزمن و التهاب در ناحیه مقعد در نتیجه بیماری کرون یا سایر فرآیندهای التهابی است.
علائم شامل:
گاهی اوقات شقاق در مکان های غیر معمول در مقعد دیده می شود. علل ایجاد شقاق در این مکان ها عبارتند از بیماری کرون که شایع ترین است، اما همچنین می تواند ناشی از سایر بیماری های التهابی روده، سیفلیس، سل، لوسمی، سرطان و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) باشد.
بیشتر شقاق مقعدی را می توان به صورت پزشکی درمان کرد و بیش از ۸۰٪ آنها نیازی به جراحی ندارند. اگر علت یبوست یا اسهال باشد، درمان آن شرایط اغلب شقاق را در حدود ۴ تا ۶ هفته درمان می کند. این درمانهای خانگی شامل رژیم غذایی با فیبر بالا، نرمکنندههای مدفوع، ملینها، مصرف مایعات فراوان و نشستن در حمام گرم دو تا سه بار در روز است. پس از چند روز درمان، دردی که در حین اجابت مزاج تجربه می کنید معمولاً از بین می رود.
اگر شقاق بعد از شش هفته بهبود نیافت، ممکن است نیاز به درمان اضافی با داروهای خاص داشته باشد. جراحی مقعد بسیار موثر است، اما معمولاً تنها زمانی توصیه می شود که درمان های محافظه کارانه تر موثر نبوده باشند. این جراحی اغلب به عنوان جراحی “همان روز” انجام می شود به این معنی که پس از جراحی می توانید به خانه بروید.
https://faalgir.com/2217/%F0%9F%94%AE
هموروئید بالشتکی از بافت و ورید است که در مقعد یا پایین رکتوم قرار دارد. (رکتوم آخرین قسمت روده بزرگ (کولون) است و به سمت مقعد منتهی می شود. مقعد دهانه ای است که از طریق آن مواد زائد جامد (مدفوع) دفع می شود). هر ساله بیش از یک میلیون نفر تحت تأثیر شرایط هموروئیدی قرار می گیرند. هنگامی که هموروئید ملتهب می شود، می تواند خارش، خونریزی و درد ایجاد کند. از آنجایی که آنها در طول سال ها بدتر می شوند، توصیه می شود که به موقع به دنبال درمان باشید. این مشکل رایج می تواند دردناک باشد، اما معمولا جدی نیست. هموروئید خطرناک یا تهدید کننده زندگی نیست.
فیستول (آبسه مقعدی):
آبسه مقعد حفره ای پر از چرک است که در نزدیکی راست روده یا مقعد یافت می شود. غدد مقعدی که درست در داخل مقعد قرار دارند ممکن است مسدود شوند. وقتی این کار را انجام دهند، ممکن است عفونی شوند و آبسه ایجاد شود. اگر درد مداومی را تجربه می کنید که هنگام نشستن یا اجابت مزاج یا چروک یا خون در مدفوع بدتر می شود، ممکن است از آبسه مقعدی یا فیستول رنج ببرید. به منظور کاهش فشار ناشی از آبسه، با ایجاد برش (برشی) در پوست، چرک تخلیه می شود. اغلب این کار را می توان در مطب پزشک انجام داد.
پس از تخلیه آبسه، ممکن است تونلی باقی بماند که آبسه را به پوست متصل می کند. این تونل فیستول نامیده می شود. کلمه فیستول به معنای لوله یا لوله است. تخلیه مداوم از مقعد به پوست بیرونی نشان دهنده وجود فیستول است. حدود ۵۰ درصد از مواقع آبسه منجر به فیستول می شود. با این حال، آنها می توانند با شرایط دیگری مانند بیماری کرون، پروکتیت (التهاب پوشش رکتوم) یا سرطان آنورکتال مرتبط باشند. اگرچه فیستول ها اغلب چهار تا شش هفته پس از تخلیه آبسه ایجاد می شوند، اما ممکن است ماه ها یا حتی سال ها بعد رخ دهند.