یکی از شایع ترین عوارض بیماری سینوس پیلونیدال عود عفونت است. حتی پس از مداخله جراحی، افراد ممکن است به دلیل برداشتن ناقص مجرای سینوسی یا فولیکول های مو، چرک مکرر را تجربه کنند. عود می تواند منجر به درد و ناراحتی مزمن شود که برای دستیابی به بهبودی نیاز به چندین روش جراحی دارد.
در موارد حاد، سینوس پیلونیدال می تواند به آبسه تبدیل شود که با تورم موضعی، قرمزی و درد شدید مشخص می شود. آبسه ممکن است برای کاهش علائم و جلوگیری از گسترش عفونت نیاز به تخلیه داشته باشد. در صورت عدم درمان، آبسه می تواند منجر به عفونت های سیستمیک شود که خطر قابل توجهی برای سلامتی به همراه دارد.
بیماری مزمن سینوس پیلونیدال می تواند منجر به درد و ناراحتی مداوم شود و بر کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد. بیماران ممکن است نشستن طولانی مدت یا شرکت در فعالیت های بدنی را دشوار بدانند که منجر به پریشانی روانی و کناره گیری اجتماعی می شود.
در برخی موارد، کیست مویی می تواند به فیستول تبدیل شود، کانالی که مجرای سینوسی را به سطح پوست یا سایر ساختارهای داخلی متصل می کند. فیستول می تواند با ایجاد مسیرهای اضافی برای عفونت و نیاز به مداخله جراحی گسترده تر، درمان را پیچیده کند.
وجود کیست مویی می تواند خطر عفونت های پوستی ثانویه در ناحیه اطراف را افزایش دهد. باکتری ها می توانند از طریق بافت ملتهب وارد شوند و منجر به سلولیت یا سایر عفونت های پوستی شوند که نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارند.
در موارد شدید، بیماری کیست مویی درمان نشده می تواند منجر به عفونت های سیستمیک مانند سپسیس شود. این وضعیت تهدید کننده زندگی زمانی رخ می دهد که پاسخ بدن به عفونت باعث التهاب گسترده شود که به طور بالقوه منجر به نارسایی اندام می شود.
علائم جسمی مرتبط با بیماری کیست مویی می تواند پیامدهای روانی داشته باشد. درد مزمن و نگاه های اجتماعی ممکن است منجر به اضطراب، افسردگی و کاهش عزت نفس شود. بیماران ممکن است در مورد وضعیت خود احساس خجالت کنند و خود را بیشتر از دوستان و خانواده منزوی کنند.