فرق تبخال تناسلی و زگیل تناسلی چیست؟

یکی از سوالات رایجی که ذهن بیماران را درگیر می کند، است که تفاوت زگیل و تبخال تناسلی چیست؟ از تفاوت هایی که می توان برای تشخیص دقیق به آنها مراجعه کرد شامل موارد زیر هستند:

1. عامل ایجاد تبخال ویروس هرپس است در صورتی که دلیل ایجاد زگیل ویروس اچ پی وی HPV می باشد.

2. تبخال ها ظاهری آبکی دارند در صورتی که زگیل ها گوشتی هستند.

3. تبخال اکثرا روی پوست نواحی تناسلی ایجاد می شود در صورتی که زگیل ها می توانند داخل نواحی تناسلی واژن و مقعد به وجود بیایند.

4. https://persianlady.ir

چرا آنتی بیوتیک ها برای تبخال موثر نیستند؟

آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های باکتریایی با هدف قرار دادن رشد و تکثیر باکتری ها طراحی شده اند. از آنجایی که تبخال یک عفونت ویروسی است، آنتی بیوتیک ها هیچ تاثیری روی ویروس ندارند. تفاوت های کلیدی بین باکتری ها و ویروس ها توضیح می دهد که چرا آنتی بیوتیک ها در برابر تبخال بی اثر هستند:

1. باکتری ها میکروارگانیسم های تک سلولی هستند که به طور مستقل تولید مثل می کنند و می توانند توسط آنتی بیوتیک ها از بین رفته یا مهار شوند.

2. ویروس‌ ها به سلول‌ های میزبان حمله می‌ کنند و درون آن‌ ها تکثیر می‌ شوند و هدف قرار دادن آن‌ ها را بدون آسیب رساندن به سلول‌ های میزبان دشوار می‌ کنند.

با وجود این، برخی افراد به اشتباه معتقدند که آنتی بیوتیک ها می توانند به درمان شیوع تبخال کمک کنند. تنها سناریویی که ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود، عفونت باکتریایی ثانویه مانند عفونت پوستی ناشی از زخم های تبخال باز است.

آیا استفاده از آنتی بیوتیک برای درمان تبخال موثر است؟

درمان های موثر برای تبخال

اگرچه تبخال قابل درمان نیست، اما چندین داروی ضد ویروسی می توانند به مدیریت عفونت، کاهش علائم، جلوگیری از شیوع و کاهش خطر انتقال کمک کنند.

۱. داروهای ضد ویروسی

• آسیکلوویر (زویراکس): یکی از قدیمی ترین و پرمصرف ترین داروهای ضد ویروسی برای تبخال است. در اشکال خوراکی، موضعی و داخل وریدی موجود بوده و به کاهش شدت و مدت شیوع بیماری کمک می کند.

• والاسیکلوویر (Valtrex): یک پیش داروی آسیکلوویر است که با دوزهای کمتر اثرات طولانی تری را ارائه می دهد. معمولا هم برای درمان و هم برای درمان سرکوب استفاده می شود.

• فامسیکلوویر (فامویر): یکی دیگر از داروهای ضد ویروسی موثر است که می تواند طول مدت علائم را کاهش داده و به شیوع مجدد بیماری کمک کند.

این داروها را می توان به عنوان درمان اپیزودیک (در صورت بروز علائم مصرف می شود) یا به عنوان درمان سرکوب کننده (که روزانه برای کاهش دفعات شیوع و خطر انتقال مصرف می شود) استفاده کرد.