بواسیر یا هموروئید چیست و راه های درمان بیماری همورئید یا بواسیر
بیماری بواسیر بیماری رایجی است که نیمی از افراد در هر برهه ای از زندگی شان به آن مبتلا می شوندبواسیر یا هموروئید چیست و راه های درمان بیماری همورئید یا بواسیر
بیماری بواسیر بیماری رایجی است که نیمی از افراد در هر برهه ای از زندگی شان به آن مبتلا می شوندتفاوت در علائم زگیل تناسلی و کورک
علائم زگیل تناسلی
یکی از ویژگی های زگیل تناسلی ظاهر متفاوت آنهاست. آنها ممکن است کوچک یا بزرگ، برجسته یا مسطح بوده و می توانند گوشتی یا خاکستری باشند. در برخی موارد، این زائده ها در کنار هم جمع شده و توده های بزرگتری را تشکیل می دهند که شبیه گل کلم است. نکته مهم این است که بسیاری از افراد مبتلا به زگیل تناسلی هیچ علامتی بجز ظاهر قابل مشاهده توده را تجربه نمی کنند. با این حال، برخی ممکن است از خارش، ناراحتی یا حساسیت در ناحیه آسیب دیده را شاکی باشند. همچنین شایان ذکر است که دوره ظهور HPV می تواند متفاوت باشد. زگیل ها ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها پس از مواجهه ظاهر نشوند.
علائم جوش تناسلی
برخلاف زگیل تناسلی، کورک تناسلی معمولاً با علائم واضح تری ظاهر می شود. جوش معمولاً به صورت یک توده قرمز و متورم شروع شده که ممکن است در هنگام لمس حساس یا دردناک باشد. با پیشرفت عفونت، کورک ممکن است با چرک پر شده و به طور فزاینده ای باعث ناراحتی شود. بیماران اغلب درد ضربان دار را در محل جوش بیان می کنند که می تواند در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کند. در برخی موارد، علائم سیستمیک مانند تب یا ضعف ممکن است در صورت گسترش عفونت رخ دهد. کورک ممکن است در نهایت پاره شده و چرک را تخلیه کند که باعث تسکین فشار و درد میشود.
فرق روشهای تشخیص زگیل تناسلی و کورک
تشخیص زگیل تناسلی
تشخیص زگیل تناسلی در درجه اول بالینی است و شامل معاینه فیزیکی توسط متخصص زنان و بیماریهای تناسلی است. در برخی موارد، بیوپسی ممکن است برای تایید تشخیص یا رد سایر شرایط انجام شود. پزشک متخصص همچنین ممکن است از تکنیک های تشخیصی بصری یا استفاده از اسید استیک برای افزایش دید زگیل ها استفاده کنند. علاوه بر این، اغلب به افراد فعال از نظر جنسی توصیه می شود که تحت غربالگری های منظم برای عوارض مرتبط با HPV قرار گیرند.
تشخیص جوش تناسلی
تشخیص کورک تناسلی معمولاً به معاینه فیزیکی خلاصه می شود. متخصص پوست ظاهر کورک را بررسی کرده و در مورد علائم مرتبط با آن جویا می شود. در موارد مکرر یا زمانی که نگرانی در مورد یک بیماری زمینه ای (مانند آبسه) وجود دارد، ممکن است از چرک کشت برای شناسایی باکتری های خاص مسئول عفونت گرفته شود.
فرق روش های درمان زگیل تناسلی و جوش
روشهای درمان زگیل تناسلی
در حالی که هیچ درمانی برای خود HPV وجود ندارد، گزینه های درمانی مختلفی برای مدیریت زگیل تناسلی وجود دارد. درمان های موضعی مانند کرم ایمی کیمود یا محلول پودوفیلوکس را میتوان مستقیماً روی زگیل ها اعمال کرد تا از بین بردن آن ها بهبود یابد. کرایوتراپی (انجماد) روش موثر دیگری است که توسط پزشک برای از بین بردن زگیل استفاده می شود. در موارد شدیدتر یا زمانی که زگیل ها به درمان های دیگر مقاوم هستند، ممکن است گزینه های جراحی مانند لیزر درمانی یا اکسیزیون در نظر گرفته شود. برای افراد مبتلا به زگیل تناسلی ضروری است که به طور منظم با دکتر خود پیگیری کنند زیرا برخی از گونه های ویروس پاپیلومای انسانی می توانند منجر به سرطان دهانه رحم در زنان شوند.
روشهای درمان جوش تناسلی
درمان کورک تناسلی اغلب با روشهای خانگی مانند کمپرس گرم روی ناحیه آسیب دیده شروع می شود. این روش به کاهش درد و تخلیه چرک کمک می کند. اگر کورک با مراقبت های خانگی بهبود نیابد یا به طور فزاینده ای دردناک یا بزرگ شود، ممکن است مداخله پزشکی لازم باشد. در این مواقع پزشک برای تخلیه محتویات آن و کاهش فشار، نیاز به دندانه زدن (برش دادن) جای جوش داشته باشد. در مواردی که عفونت باکتریایی قابل توجه یا جوش های مکرر وجود دارد، ممکن است آنتی بیوتیک ها برای کمک به رفع عفونت تجویز شوند.
تفاوت در روشهای پیشگیری از زگیل تناسلی و کورک
پیشگیری از زگیل تناسلی
پیشگیری از زگیل تناسلی در درجه اول شامل انجام اقدامات جنسی ایمن است. استفاده از کاندوم می تواند خطر انتقال HPV را کاهش دهد، اما آن را به طور کامل از بین نمی برد زیرا این ویروس می تواند مناطقی را که توسط کاندوم پوشانده نشده است، آلوده کند. واکسن HPV در پیشگیری از عفونت از شایع ترین سویه های پرخطر مرتبط با زگیل تناسلی و سرطان بسیار موثر است. واکسیناسیون برای افراد پیش از نوجوانی توصیه می شود، اما می تواند برای افراد مسن که قبلا واکسینه نشده اند نیز مفید باشد.
تشخیص اسکین تگ های مقعدی در بارداری
تشخیص برچسب های پوستی مقعدی معمولاً شامل معاینه فیزیکی توسط پزشک است. در طول این معاینه، دکتر توده ها را بررسی کرده و . برای زنان باردار ضروری است که هر گونه نگرانی در مورد تغییرات در بدن خود را با پزشکان در میان بگذارند.
در برخی موارد، متخصص زنان یا آنورکتال که به او مراجعه کردید، ممکن است آزمایش های اضافی را برای رد سایر بیماری هایی که می توانند مشابه اسکین تگ های مقعدی به نظر برسند، مانند هموروئید، زگیل مقعدی یا مسائل جدی تر پوستی انجام دهند.
در این بین شبیه ترین بیماری به اسکین تگ ها زگیل های تناسلی در مقعد است. که برای پاسخ به سوال از کجا بفهمیم زگیل تناسلی داریم، می توانید به قسمت مربوطه مراجعه کنید.
تشخیص اسکین تگ های مقعدی در بارداریhttps://partnewss.com/%d8%a7%d8%b3%da%a9%db%8c%d9%86-%d8%aa%da%af-%d9%85%d9%82%d8%b9%d8%af%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%af%d9%88%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d8%af%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d9%86%d8%b4%d8%a7%d9%86%d9%87-%da%86/
روش های درمان اسکین تگ مقعدی در بارداری
برای اکثر زنان، برچسب های پوستی مقعد در دوران بارداری نیازی به درمان ندارند، مگر اینکه آزاردهنده یا همراه با علائم دیگر باشند. در اینجا چند استراتژی مدیریتی وجود دارد:
- رعایت بهداشت: حفظ بهداشت خوب در ناحیه مقعد می تواند به جلوگیری از تحریک و ناراحتی مرتبط با برچسب های پوستی کمک کند. تمیز کردن ملایم با آب و صابون ملایم در حین استحمام توصیه می شود.
- اجتناب از تحریک: پوشیدن لباس های گشاد و اجتناب از لباس های زیر تنگ می تواند اصطکاک اطراف ناحیه مقعد را کاهش دهد. علاوه بر این، استفاده از دستمال توالت نرم یا دستمال مرطوب می تواند به به حداقل رساندن تحریک در حین حرکات روده کمک کند.
- تنظیم رژیم غذایی: برای کاهش یبوست، زنان باردار باید روی یک رژیم غذایی پرفیبر غنی از میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و هیدراتاسیون کافی تمرکز کنند. این مورد می تواند به کاهش فشار در حین حرکات روده کمک کند.
- درمان های موضعی: کرم های بدون نسخه که برای تسکین درد هموروئید تولید شده اند، ممکن است در صورت وجود تحریک یا خارش، احساس آرامش موقتی ایجاد کنند.
- درمان با روش های پزشکی: در موارد نادری که برچسب های پوستی دردناک یا مشکل ساز می شوند، ممکن است مداخله پزشکی ضروری باشد. روش ها شامل برداشتن جراحی از طریق برداشتن یا سایر روش‌ها مانند کرایوتراپی (انجماد) یا جراحی الکتریکی است. با این حال، به طور کلی از این درمان ها در دوران بارداری اجتناب می شود، مگر اینکه به دلیل خطرات احتمالی درگیر، کاملاً ضروری باشد.
علائم رایج خون در مدفوع
هنگامی که خون در مدفوع ظاهر می شود، ممکن است با علائم دیگری همراه باشد که می تواند سرنخ هایی در مورد علت آن به بیمار دهد. علائمی که زمان ابتلا به این عارضه دارید، عبارتند از:
- درد شکم: گرفتگی یا درد شدید ممکن است نشان دهنده مشکلات گوارشی باشد.
- اسهال: مدفوع شل مکرر که همراه با خونریزی است.
- یبوست: زور زدن در حین حرکات روده می تواند منجر به هموروئید شده که در صورت آسیب دیدن خونریزی میکند.
- تهوع و استفراغ: این علائم می تواند نشان دهنده مشکلات گوارشی شدیدتر باشد.
- خستگی: کم خونی ناشی از از دست دادن خون می تواند منجر به خستگی و ضعف شود.
- تغییرات در عادات روده: تغییرات ناگهانی در عادات روده ممکن است نشانه مشکلات اساسی باشد.
علل شایع خون در مدفوع در دوران بارداری
درک علل بالقوه خون در مدفوع در دوران بارداری برای مدیریت مناسب بسیار مهم است. برخی از علل رایج عبارتند از:
1. هموروئید
هموروئید وریدهای متورم رکتوم یا مقعد هستند که به خصوص در دوران بارداری به دلیل افزایش فشار ناشی از رشد رحم و تغییرات هورمونی می توانند پاره شده و خونریزی کنند. علائم بیماری بواسیر در بارداری شامل خارش، درد و خون قرمز روشن روی دستمال توالت یا مدفوع است.
2. شقاق مقعد
شقاق مقعدی پارگی های کوچکی در مخاط مقعد است که اغلب به دلیل زور زدن در حین اجابت مزاج یا دفع مدفوع سفت ایجاد می شود. این زخم های کوچک که به شکل سطحی یا عمقی هستند، می توانند منجر به درد شدید و خونریزی در حین و بعد از اجابت مزاج شوند.
3. عفونت های دستگاه گوارش
عفونت های ناشی از باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها می توانند منجر به التهاب روده ها و در نتیجه اسهال و خون در مدفوع شوند. علائم همراه با این عفونت ها ممکن است شامل تب، گرفتگی عضلات شکم و کم آبی بدن باشد.
4. بیماری التهابی روده (IBD)
شرایطی مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو می توانند در دوران بارداری تشدید پیدا کرده و علائمی مانند درد شکم، اسهال و خون در مدفوع ایجاد کنند. این شرایط مزمن نیاز به راهکارهای مدیریت دقیق در دوران بارداری دارد.
منبع: https://niniweblog.com/news/post/1088/%D8%AE%D9%88%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%AF%D9%81%D9%88%D8%B9-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA.htmlویروس هرپس سیمپلکس نوع دو (HSV-2)
علل HSV-2
HSV-2 میتوان گفت که نوع دوم این ویروس عامل اصلی تبخال تناسلی است. از طریق تماس جنسی با فرد آلوده منتقل می شود. این ویروس می تواند حتی زمانی که هیچ علائم قابل مشاهده ای وجود نداشته باشد پخش شود، و این امر برای افراد فعال جنسی ضروری است که آشکارا در مورد وضعیت تبخال خود صحبت کنند. عواملی مانند چندین شریک جنسی و رابطه جنسی محافظت نشده خطر ابتلا به HSV-2 را افزایش می دهند.
علائم HSV-2
علائم معمولاً در عرض چند هفته پس از مواجهه ظاهر می شوند و نشانه های زیر را به وجود می آورند:
- زخم های تناسلی: تاول ها یا زخم های دردناک در ناحیه تناسلی که می توانند ترکیده و و زخم ایجاد کنند.
- خارش و ناراحتی: افراد ممکن است خارش یا سوزش را در ناحیه آسیب دیده تجربه کنند.
- ادرار دردناک: ناراحتی در هنگام ادرار به دلیل زخم ممکن است رخ دهد.
- علائم شبه آنفولانزا: شیوع اولیه ممکن است با تب و بدن درد همراه باشد.
مشابه HSV-1، اولین شیوع HSV-2 در مقایسه با موارد بعدی اغلب شدیدتر است. درک این علائم به تشخیص و درمان به موقع کمک می کند.
علل شایع تبخال
تبخال توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد می شود که می تواند پس از عفونت اولیه در بدن بدون ظهور علائم بماند. عوامل متعددی می توانند باعث شیوع این بیماری شوند، از جمله:
- استرس: استرس فیزیکی و عاطفی می تواند سیستم ایمنی را تضعیف کرده و منجر به فعال شدن مجدد ویروس شود.
- بیماری: سایر عفونت ها یا بیماری ها ممکن است باعث شیوع بیماری می شوند.
- تغییرات هورمونی: نوسانات هورمون ها، به ویژه در دوران قاعدگی یا بارداری، می تواند باعث ایجاد علائم شود.
- قرار گرفتن در معرض نور خورشید: قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید می تواند منجر به تبخال در افراد مستعد به HSV-1 شود.
شناخت این محرک ها برای مدیریت موثر این شرایط بسیار مهم است.
روش های درمانی برای تبخال
در حالی که هیچ درمان قطعی برای ویروس تبخال وجود ندارد، اما چندین گزینه درمانی می توانند به مدیریت علائم و کاهش دفعات شیوع بیماری کمک کنند. که در ادامه درباره آنها صحبت کردیم:
داروهای ضد ویروسی
داروهای ضد ویروسی موثرترین داروها برای درمان تبخال هستند. آنها با مهار تکثیر ویروس در بدن عمل می کنند و در نتیجه شدت و مدت شیوع بیماری را کاهش می دهند. داروهای ضد ویروسی رایج عبارتند از:
- آسیکلوویر (زویراکس): اغلب برای هر دو HSV-1 و HSV-2 تجویز می شود، می توان از آن در هنگام شیوع یا به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده کرد.
- والاسیکلوویر (Valtrex): در واقع نوعی پیش داروی آسیکلوویر است که دوز کمتری دارد و به طور موثر خطر انتقال را کاهش می دهد.
- فامسیکلوویر (Famvir): گزینه دیگری که به مدیریت شیوع و کاهش علائم کمک می کند.
- این داروها می توانند به طور قابل توجهی دفعات شیوع را کاهش داده و خطر انتقال به افرادی که با آنها رابطه جنسی دارید را به حداقل برسانند.
ادامه مطلب در: اعوجاج