کولونوسکوپی معمولاً به عنوان یک فرآیند تشخیصی سرپایی انجام می شود (که نیاز به اقامت شبانه در بیمارستان ندارد). چون از داروی آرام بخش برای راحت تر کردن شما در طول آزمایش استفاده می شود، بهتر است برای بازگشت به خانه پس از آزمایش، کسی را به عنوان همراه با خود ببرید. اگر احساس خواب آلودگی یا سرگیجه می کنید، قطعا نیاز به کمک کسی برای بازگشت به خانه دارید. بنابراین بسیاری از مراکز کولونوسکوپی به افراد اجازه نمیدهند که با تاکسی یا خدمات حمل و نقل مشترک به خانه بروند. اگر رفت و آمد برایتان ممکن است مشکل باشد، با پزشک خود در مورد سیاست بیمارستان یا مرکز جراحی برای استفاده از این خدمات صحبت کنید. بسته به شرایط ممکن است منابع دیگری برای بازگشت به خانه وجود داشته باشد.
تمام افرادی که تصمیم به انجام کولونوسکوپی دارند، دستورالعملهایی برای آمادگی های قبل از آن دریافت می کنند. بنابراین پزشک شما نیز دستورالعمل های خاصی خواهد داد. این شامل انجام آماده سازی روده و اجتناب از مصرف برخی داروها، غذاها و نوشیدنی ها قبل از آزمایش است، زیرا ممکن است بر روی خود فرآیند یا نتایج آزمایش تأثیر بگذارد.
مهم است که دستورالعمل ها را چند روز قبل به دقت مطالعه کنید، چون ممکن است لازم باشد برای خرید لوازم و مسهل ها اقدام کنید. اگر در مورد هرکدام از دستورالعمل ها شک دارید، با پزشک خود تماس بگیرید و سوالاتتان را بپرسید.
احتمالاً به شما گفته خواهد شد که پس از زمان مشخصی در شب قبل از آزمایش، هیچ چیز نخورید و ناشتا باشید. اگر معمولاً داروهای تجویزی را در صبح مصرف میکنید، در مورد نحوه مدیریت آنها با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید.
کولون و رکتوم باید خالی و تمیز باشند تا پزشک بتواند تمام پوشش داخلی را در طول کولونوسکوپی ببیند. ممکن است این فرآیند را به عنوان «آماده سازی روده» بشنوید. روش های مختلفی برای این کار وجود دارد، از جمله قرصها، مایعات، و انما (یا ترکیبی از اینها). با پزشک خود در مورد تمام گزینه های آماده سازی روده صحبت کنید. آنها یک روش خاص برای شما تجویز خواهند کرد. به عنوان مثال، ممکن است نیاز به نوشیدن مقدار زیادی محلول مسهل مایع در شب قبل از فرآیند داشته باشید.
به طور طبیعی هنگامی که غذا می خورید، غذا از دهان به مری و سپس به معده منتقل می شود. سپس غذا از روده کوچک به روده بزرگ و در نهایت به راست روده (رکتوم) می رسد. راست روده آخرین بخش روده بزرگ است که به مقعد متصل می شود، یعنی دهانه ای که بدن از طریق آن مدفوع را خارج می کند.
رفلکس دفع مدفوع زمانی اتفاق می افتد که:
دو نوع اصلی از رفلکس های دفع مدفوع وجود دارند. رفلکس دفع میانتریک مسئول افزایش حرکات دودی (پریستالسیس) و حرکت مدفوع به سمت راست روده است. این رفلکس در نهایت به شل شدن اسفنکتر داخلی مقعد و کاهش انقباض آن اشاره می کند.
نوع دوم رفلکس دفع مدفوع، رفلکس پاراسمپاتیک است. اگرچه حرکات دفع مدفوع مشابه هستند، اما فرد می تواند رفلکس دفع پاراسمپاتیک را به صورت ارادی کنترل کند، در حالی که رفلکس میانتریک قابل کنترل نیست.
احتمال دارد فردی رفلکس دفع میانتریک داشته باشد بدون اینکه رفلکس پاراسمپاتیک فعال باشد. در این حالت، احساس نیاز به دفع ممکن است به اندازه حالتی که هر دو رفلکس فعال هستند، قوی نباشد.
رفلاکس دفع مدفوع همیشه ممکن است به دلیل دیر به سرویس بهداشتی رفتن نباشد. چندین بیماری مختلف وجود داشته که می توانند عامل رفلکس های مکرر باشند. این موارد عبارتند از:
رفلاکس مدفوع یکی از دلایل اصلی یبوست است. زمانی که یک شخص این اتفاق را به طور مکرر تجربه کند، در حقیقت به یبوست مزمن مبتلا شده است.
پیشگیری از هموروئید شامل ایجاد تغییراتی در سبک زندگی و رژیم غذایی برای کاهش فشار بر وریدهای رکتوم است:
رژیم غذایی پر فیبر داشته باشید: میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و حبوبات را در رژیم غذایی خود بگنجانید. https://news-one.ir/?p=210567
هیدراته بمانید: روزانه حداقل ۸ تا ۱۰ لیوان آب بنوشید تا مدفوع نرم شود.
به طور منظم ورزش کنید: فعالیت بدنی به جلوگیری از یبوست کمک می کند و فشار روی رگ ها را کاهش می دهد.
از زور زدن خودداری کنید: در حین اجابت مزاج نفس خود را فشار ندهید و نفس خود را حبس نکنید.
استراحت کنید: از نشستن طولانی مدت بخصوص روی سطوح سخت یا توالت پرهیز کنید.
در صورت تجربه با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید:
درد مداوم یا شدید.
خونریزی قابل توجه رکتوم.
توده ای که با درمان های خانگی برطرف نمی شود.
علائمی که با وجود انجام اقدامات پیشگیرانه بدتر می شوند.
هموروئید یک بیماری شایع است که می تواند باعث ناراحتی شود، اما معمولا با مراقبت و درمان مناسب قابل کنترل است. درک علائم، علل و گزینه های درمانی موجود برای مدیریت موثر بسیار مهم است. با اتخاذ یک سبک زندگی سالم و درخواست توصیه های پزشکی در صورت لزوم، افراد می توانند خطر ابتلا به هموروئید را کاهش دهند و سلامت کلی خود را حفظ کنند.
در حالی که یبوست گاه به گاه معمولاً بی خطر است، موارد مزمن یا شدید می تواند منجر به عوارض قابل توجهی شود که برخی از آنها می توانند بر سلامت ستون فقرات تاثیر بگذارند. این عوارض عبارتند از:
زور زدن در حین حرکات روده می تواند باعث تورم سیاهرگ ها (بواسیر) یا پارگی در پوشش مقعد (شکاف) شود. این شرایط منجر به درد، خونریزی و عفونت های احتمالی می شود.
برای درمان بواسیر نزد دکتر متخصص به اینجا مراجعه کنید: cliniczarei.com/hemorrhoids/doctor
یبوست شدید می تواند منجر به گیر کردن مدفوع سفت در رکتوم شود که نیاز به مداخله پزشکی دارد. نهفتگی مدفوع می تواند باعث درد شکم، حالت تهوع و خطر سوراخ شدن روده شود. در صورت عدم درمان، این وضعیت ممکن است به عفونت های سیستمیک نیز منجر شود.
زور زدن مزمن ممکن است باعث شود بخشی از رکتوم از مقعد بیرون بزند، وضعیتی که به نام افتادگی رکتوم شناخته می شود. این وضعیت می تواند به شدت بر کیفیت زندگی تاثیر بگذارد و اغلب نیاز به مداخله جراحی دارد.
یبوست می تواند به طور غیرمستقیم بر سلامت ستون فقرات از طریق ترکیبی از فشار مکانیکی، تغییر وضعیت بدنی و التهاب سیستمیک تأثیر بگذارد. ارتباط بین دستگاه گوارش و ستون فقرات اهمیت پرداختن به مشکلات گوارشی برای حفظ سلامت اسکلتی عضلانی را پر اهمیت تر می کند.
زور زدن مزمن در حین حرکات روده باعث افزایش فشار داخل شکمی می شود که می تواند به کمر فشار وارد کند. با گذشت زمان، این فشار می تواند شرایطی مانند فتق دیسک یا بیماری دژنراتیو دیسک را، به ویژه در افرادی که مستعد مشکلات ستون فقرات هستند، تشدید کند.
نفخ شکم و ناراحتی می تواند منجر به تغییر در وضعیت بدن شود، زیرا افراد ممکن است به طور ناخودآگاه قوز کرده یا بپیچند تا فشار را کاهش دهند. وضعیت نامناسب طولانی مدت فشار بیشتری بر ستون فقرات و عضلات اطراف وارد می کند که به طور بالقوه منجر به درد و سفتی مزمن می شود.
یبوست می تواند منجر به دیس بیوز روده شود، جایی که عدم تعادل در باکتری های روده به التهاب سیستمیک کمک می کند. این التهاب می تواند باعث تشدید شرایط ستون فقرات مانند آرتریت یا تشدید کمردرد شود. تحقیقات در حال ظهور نشان می دهد که روده سالم برای کاهش التهاب سیستمیک ضروری است.
یبوست شدید گاهی اوقات می تواند منجر به نهفتگی مدفوع یا اتساع شکم شود که ممکن است اعصاب مجاور را تحت فشار قرار دهد. این فشرده سازی می تواند منجر به درد ارجاعی در کمر یا پاها شود که شبیه علائم سیاتیک است.
شقاق مقعد پارگی های کوچکی در پوشش مقعد هستند. آنها می توانند به دلیل ضربه ها و فشار های ناشی از دفع مکرر مدفوع در طول دوره های اسهال ایجاد شوند. بر خلاف شقاق های ناشی از یبوست که با مدفوع سفت مرتبط است، آنهایی که با اسهال مزمن مرتبط هستند معمولاً به دلیل تحریک و التهاب ناشی از مدفوع آبکی هستند.
علائم شقاق مقعدی شامل درد شدید در حین و بعد از اجابت مزاج، پارگی های قابل مشاهده در پوست اطراف مقعد و لکه بینی احتمالی خون روی دستمال توالت است. اسهال مزمن این علائم را تشدید می کند. زیرا دفعات زیاد حرکات روده مانع از بهبود مناسب شقاق می شود.
شقاق مقعدی مکرر یا مداوم می تواند منجر به درد و ناراحتی مزمن شده که به طور بالقوه نیاز به مداخله پزشکی مانند درمان های موضعی، تزریق سم بوتولینوم یا روش های جراحی دارد.
هموروئید وریدهای متورم در ناحیه مقعد هستند. اسهال مزمن باعث افزایش فشار داخل شکمی و فشار روی این وریدها شده و باعث تورم و پرولاپس بالقوه آنها می شود. هموروئیدهای خارجی که در خارج از کانال مقعد قرار دارند، به ویژه در برابر تحریک ناشی از اسهال آسیب پذیر هستند.
روشهای مختلف برای کمک به درمان سریع درد بواسیر عبارتند از:
این قسمت برگرفته از: https://cliniczarei.com/hemorrhoids/home-treatment
علائم بیماری بواسیر شایع شامل خارش، ناراحتی، درد، تورم در اطراف مقعد و خونریزی در حین حرکات روده است. در موارد شدید، هموروئید می تواند پرولاپس یا ترومبوز شود که منجر به درد قابل توجه و نیاز به مراقبت فوری پزشکی می شود.
تحریک مداوم ناشی از اسهال، مدیریت هموروئید را پیچیده می کند، زیرا حرکات مکرر روده علائم را تشدید کرده و مانع از بهبودی می شود. هموروئیدهای طولانی مدت درمان نشده ممکن است به روش هایی مانند بستن باند لاستیکی یا هموروئیدکتومی نیاز داشته باشند.
درماتیت پری آنال به التهاب و تحریک پوست اطراف مقعد اشاره دارد. اسهال مزمن، ناحیه اطراف مقعد را در معرض رطوبت و محرک های مداوم قرار می دهد که منجر به خیس ماندن پوست در طولانی مدت می شود.
این وضعیت به صورت قرمزی، خارش، احساس سوزش و درد در اطراف مقعد ظاهر می شود. پوست آسیب دیده ممکن است خام شود و در صورت عدم درمان، عفونت های باکتریایی یا قارچی ثانویه ایجاد می شود.
چرخه تحریک و التهاب، درماتیت پری مقعدی را به وضعیتی پایدار و ناراحت کننده تبدیل می کند. پیشگیری از این عارضه شامل رعایت دقیق بهداشت و استفاده از کرم های مانع برای محافظت از پوست است.