8 مورد از علل خونریزی مقعدی + روش‌های درمان

خونریزی مقعدی معمولاً به خروج خون از مقعد، رکتوم یا کولون اطلاق می شود که همگی قسمت های انتهایی دستگاه گوارش هستند. در برخی موارد، خون قرمز روشن در مدفوع ممکن است نشان دهنده خونریزی از قسمت پایین روده بزرگ یا راست روده باشد. اما خون قرمز تیره تر نشان دهنده خونریزی در روده کوچک یا قسمت فوقانی روده بزرگ است. خون بسیار تیره یا سیاه مایل به قرمز اغلب به معنای خونریزی در معده یا سایر اندام های دستگاه گوارش است.

دلایل زیادی برای وجود خون در مدفوع وجود دارد. بسیاری از شرایط و بیماری‌ها می‌توانند باعث خونریزی مقعدی شوند. برخی از شایع ترین علل عبارتند از:

1. هموروئید

هموروئید یا بواسیر شایع‌ترین بیماری مقعدی است. این عارضه رگ های خونی مقعدی و ملتهب است و حدوداً از هر 20 نفر 1 نفر به آن مبتلا می شود. این بیماری می تواند در خارج یا داخل مقعد ایجاد شود. رگ های خونی آسیب دیده میتوانند در حین اجابت مزاج یا هنگام پاک کردن مقعد خونریزی کنند.

 بواسیر می تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما برخی افراد بیشتر از سایرین در معرض خطر این بیماری هستند. چند عامل خطر عبارتند از:

• بارداری
• یبوست مزمن
• اسهال مزمن
• زور زدن در هنگام اجابت مزاج
• جابه جایی اجسام سنگین 
• روی توالت نشستن، برای مدت طولانی
• چاقی
• رژیم غذایی کم فیبر یا نامتعادل
• سن بالای 50 سال 

هموروئیدها معمولاً با کرم‌ها و شیاف‌های بدون نسخه (OTC) که حاوی هیدروکورتیزون هستند، درمان نمی‌شوند، اما حمام آب گرم مکرر، خوردن یک رژیم غذایی با فیبر بالا و استفاده از نرم کننده های مدفوع می توانند به کاهش ناراحتی ناشی از بواسیر کمک کند. معمولاً پزشک جراحی سنتی یا لیزر را برای برداشتن هموروئید توصیه می‌کند.

2. فیستول

بیماری فیستول زمانی رخ می دهد که یک دهانه یا تونل باریک غیر طبیعی بین دو اندام مجاور ایجاد شود. فیستول هایی که بین مقعد و راست روده یا مقعد و پوست ظاهر می شوند، می توانند باعث ترشح مایع سفید رنگ و خونریزی شوند.

پزشکان گاهی اوقات مصرف آنتی بیوتیک را برای  فیستول توصیه می کنند، اما در هرصورت انجام جراحی به روش سنتی یا لیزر درمانی الزامی است.

3. شقاق

شقاق مقعدی یا همان فیشر زمانی رخ می‌دهد که بافت‌های پوشاننده مقعد، کولون یا رکتوم پاره می‌شوند و منجر به درد و خونریزی مقعدی خواهد شد. در برخی موارد، دفع مدفوع سفت می تواند باعث پارگی شود. شقاق اغلب باعث ایجاد خون قرمز روشن هنگام دفع مدفوع می شود.

حمام آب گرم، رژیم غذایی پر فیبر و نرم کننده های مدفوع همگی می توانند به کاهش علائم شقاق کمک کنند. در موارد شدید، شقاق ممکن است نیاز به کرم های تجویزی یا جراحی داشته باشد.

4. دیورتیکولیت

دیورتیکولیت زمانی اتفاق می‌افتد که برجستگی های کوچکی به نام دیورتیکول روی دیواره‌های روده بزرگ در اطراف نواحی ضعف تر لایه‌های عضلانی روده ایجاد می‌شود.

این برجستگی ها بسیار رایج هستند. گاهی اوقات دیورتیکول می تواند شروع به خونریزی کند، اما معمولاً خود به خود متوقف می شود. دیورتیکولیت معمولاً علائمی ایجاد نمی کنند یا نیاز به درمان ندارند، مگر اینکه عفونی شوند.

دیورتیکول های عفونی و ملتهب اغلب باعث درد می شوند و می توانند منجر به خونریزی مقعدی شوند. خونریزی ناشی از دیورتیکولیت معمولاً اندک است اما ممکن است در برخی مواقع می تواند منجر به خونریزی شدید شود. به همین دلیل، فرد باید بلافاصله به دنبال مشورت با پزشک باشد. اگر خونریزی بدون درد از رکتوم باشد، فرد می تواند تشخیص دهد که ممکن است خونریزی دیورتیکولار را تجربه کند. پزشکان ممکن است دیورتیکولیت را با آنتی بیوتیک و در موارد شدید جراحی درمان کنند.

5. پروکتیت یا کولیت

پروکتیت در نتیجه ی التهاب بافت های راست روده ایجاد میشوند و اغلب منجر به درد و خونریزی می‌شوند. کولیت زمانی رخ می دهد که بافت های پوشاننده روده بزرگ ملتهب شوند. نوعی کولیت به نام کولیت اولسراتیو، نیز می تواند باعث ایجاد زخم هایی شود، که اغلب خونریزی می کنند. درمان پروکتیت و کولیت بسته به علل آن، شامل مصرف دارو یا جراحی میشود. 

علل شایع پروکتیت و کولیت عبارتند از:

• عفونت
• برخی از شرایط که باعث مشکلات گوارشی می شوند، مانند بیماری کرون
• برخی داروها مانند رقیق کننده های خون
• پرتودرمانی یا شیمی درمانی
• رابطه مقعدی
• کاهش جریان خون به روده بزرگ یا راست روده
• انسداد در روده بزرگ یا رکتوم

6. پرولاپس

بافت‌های ضعیف رکتوم باعث میشوند، بخشی از راست روده از جای اصلی خود حرکت کرده و یا به سمت جلو حرکت کند و یا حتی از مقعد به سمت بیرون رانده شود. این شرایط معمولاً منجر به درد و خونریزی مداوم می‌شود.

افتادگی رکتوم در هر سنی ممکن است رخ دهد. با این حال، زنان بالای 50 سال در مقایسه با مردان 6 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به پرولاپس هستند. درمان معمولاً شامل روشهای جراحی است.

7. پولیپ

پولیپ ها، توده ای غیر سرطانی و غیر طبیعی هستند. هنگامی که پولیپ ها روی پوشش رکتوم یا روده بزرگ رشد می کنند، می توانند باعث تحریک، التهاب و خونریزی جزئی شوند. در بسیاری از موارد، پزشک معمولاً پولیپ ها را در طول غربالگری کولونوسکوپی معمول بر می دارد.

8. سرطان کولون یا رکتوم

سرطانی که روده بزرگ یا راست روده را تحت تاثیر قرار می دهد می تواند باعث تحریک، التهاب و خونریزی شود. در این موارد خونریزی ممکن است قرمز روشن یا تیره به نظر برسد. سرطان روده بزرگ یکی از شایع ترین انواع سرطان است که به کندی پیشرفت می کند، بنابراین اگر زود تشخیص داده شود، اغلب قابل درمان است.

سرطان رکتوم، اگرچه بسیار نادرتر از سرطان روده بزرگ است، اما در صورت تشخیص و درمان به موقع، معمولاً قابل درمان است. برخی از موارد سرطان کولون و رکتوم از پولیپ های اولیه خوش خیم ایجاد می شوند.

 درمان سرطان دستگاه گوارش بر اساس مرحله سرطان متفاوت است، اما می تواند شامل جراحی یا ترکیبی از شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

خونریزی شدید، مزمن یا دردناک مقعدی ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای جدی تری باشد که پزشک باید آن را ارزیابی کند.

افراد معمولاً با دیدن رگه ها یا قطرات خون در مدفوع، کاسه توالت یا هنگام پاک کردن متوجه خونریزی مقعدی می شوند. برخی از افراد ممکن است خون را در لباس زیر خود پیدا کنند یا آب توالت ممکن است پس از رفتن به دستشویی قرمز مایل به صورتی به نظر برسد.

برخی از موارد خونریزی مقعدی نیز باعث بوی بسیار بد، مدفوع تیره رنگ و قیری رنگ مخلوط با خون قرمز تیره تا سیاه می شود.

https://omigo.ir/post/8-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%B9%D9%84%D9%84-%D8%AE%D9%88%D9%86%D8%B1%DB%8C%D8%B2%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B4%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-6o5x

آیا زگیل دست و پا مسری است؟

زگیل‌های پوستی زائده های روی پوست هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. عفونت HPV شایع است و انواع مختلفی از این ویروس وجود دارد که برخی از آنها می‌توانند باعث ایجاد زگیل شوند.

انواع زگیل چیست؟

زگیل‌ها با توجه به محلی که ایجاد می‌شود به انواع گوناگونی تقسیم می‌شوند که به شرح زیر است:

دست: زگیل‌هایی که در ناحیه دست، آرنج و بازو ایجاد می‌شوند از نوع زگیل معمولی هستند و بسیار شایعند.

صورت: زگیل های مسطح صورت، پیشانی، اطراف دهان و حتی اطراف چشم را درگیر می کنند.

پا: زگیل‌های پا که در کف پا یا لابلای انگشتان ظاهر می‌شوند. این زگیل‌ها شبیه پینه هایی با نقاط سیاه ریز در مرکز هستند. آنها اغلب دردناک هستند و به صورت خوشه ای تشکیل می‌شوند.

ناحیه تناسلی: زگیل‌هایی که روی آلت تناسلی، واژن یا راست روده ایجاد می‌شوند زگیل تناسلی نامیده می‌شوند. این زائده‌ها نوعی عفونت مقاربتی هستند و شما از طریق تماس جنسی با یک فرد مبتلا به زگیل تناسلی مبتلا می شوید.

علت زگیل چیست و آیا مسری است؟

هنگامی که ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وارد بریدگی در پوست می‌شود، باعث عفونت پوستی می‌شود که زگیل ایجاد می‌کند. زگیل ها گاهی مسری هستند. ویروس می‌تواند از فردی به فرد دیگر یا در قسمت‌های مختلف بدن منتقل شود:

• تماس مستقیم با زگیل
• دست زدن به چیزهای آلوده به ویروس مانند حوله، دستگیره در و کف دوش
• رابطه جنسی (زگیل تناسلی)
• جویدن ناخن و برداشتن کوتیکول
• اصلاح

علائم زگیل دست و پا

زگیل‌های دست با توجه به نوع آنها می‌توانند در کف دست، لا به لای انگشتان و دور ناخن‌ها ایجاد شوند. اما زگیل های پا معمولا در کف پا، پاشنه و زیر انگشتان مشاهده می شوند و چون این ناحیه دائما در تماس با زمین و تحت فشار وزن بدن است، زائده های کف پا تحریک پذیرتر هستند. همچنین این فشار گاهی باعث می شوند که زگیل پا زیر یک لایه پوست ضخیم و سفت (پینه) رشد کند.

آشنایی با شکل ظاهری و علائم زگیل دست و پا می تواند دید واضح تری درمورد این عارضه به بیمار بدهد. این عارضه معمولا دارای چنین علائمی است:

• در اندازه‌های کوچک تر از چند میلیمتر ظاهر می‌شوند
• این زائده‌ها به شکل تخت یا خوشه ای هستند
• به رنگ پوست یا کمی تیره تر هستند
• معمولا بدون درد و علائم آزاردهنده هستند
• به مرور زمان ممکن است بزرگتر شوند یا تعداد آنها زیاد شود
• اگر تحریک شوند ممکن است دچار سوزش و خارش شوند
• در موارد نادر خارش زائده و اطراف آن

در اینجا می‌توانید مطلب کامل علائم و علت زگیل دست و پا و همچنین روش‌های درمان این عارضه را مشاهده کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورتی که شرایط زیر را تجربه می‌کنید باید به پزشک مراجعه کنید:

• مطمئن نیستید که زائده پوست شما زگیل است یا خیر.
• زگیل پوستی شما با درمان خانگی بهبود نمی‌یابد. یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی باید آن را بررسی کند تا تأیید کند که سرطان پوست یا بیماری پوستی دیگری نیست.
• شما می‌خواهید از درمان خانگی استفاده کنید، اما مطمئن نیستید که کدام درمان برای شما مناسب است.
• زگیل دارید که خونریزی دارد یا به سرعت در حال رشد است.

زگیل چگونه درمان می‌شود؟

زگیل‌ها اغلب پس از مبارزه سیستم ایمنی بدن با ویروس، خود به خود از بین می‌روند. از آنجایی که زگیل ها می‌توانند گسترش یابند، باعث درد و ناخوشایند شوند، ممکن است پزشک شما یک روش درمان را توصیه کند. گزینه‌های درمانی عبارتند از:

رفع زگیل در خانه: داروهای بدون نسخه رفع زگیل که حاوی اسید سالیسیلیک هستند. این محصولات به صورت مایع، ژل و پماد عرضه می‌شوند. ممکن است لازم باشد دارو را هر روز به مدت چندین ماه استفاده کنید تا زگیل به طور کامل از بین برود.

انجماد یا کرایو زگیل: در طی روشی به نام کرایوتراپی، پزشک از نیتروژن مایع برای منجمد کردن زگیل استفاده می‌کند. پس از انجماد، یک تاول تشکیل می‌شود. در نهایت تاول و زگیل پوست کنده می شوند. ممکن است به چندین درمان نیاز داشته باشید.

ایمونوتراپی: برای زگیل های سرسختی که به درمان های سنتی پاسخ نمی دهند، ایمونوتراپی به سیستم ایمنی شما کمک می کند تا با ویروس مبارزه کند. این فرآیند شامل یک ماده شیمیایی موضعی مانند دیفنسیپرون (DCP) است. DCP یک واکنش آلرژیک خفیف ایجاد می کند که باعث از بین رفتن زگیل می شود.

درمان زگیل با لیزر: پزشک شما از نور لیزر برای گرم کردن و از بین بردن عروق خونی ریز داخل زگیل استفاده می‌کند. این فرآیند جریان خون را قطع می‌کند و زگیل را از بین می‌برد.

چگونه می توانم از زگیل جلوگیری کنم؟

واقعا هیچ راهی برای پیشگیری از زگیل وجود ندارد. با این حال، میتوانید با انجام این مراحل، خطر ابتلا به ویروس را کاهش دهید یا از گسترش زگیل جلوگیری کنید:

• از اصلاح روی زگیل خودداری کنید.
• عادت جویدن ناخن یا چیدن کوتیکول‌ها را کنار بگذارید.
• حوله، پارچه لباسشویی، لباس، ناخن گیر، تیغ یا سایر وسایل شخصی را به اشتراک نگذارید.
• به زگیل شخص دیگری دست نزنید.
• برای پیشگیری از زگیل تناسلی واکسن HPV را دریافت کنید و از کاندوم استفاده کنید.
• برای جلوگیری از گسترش زگیل کف پا، پاهای خود را خشک نگه دارید.
• سعی کنید زگیل را خراش ندهید، نبرید یا نچینید.
• هنگام استفاده از رختکن عمومی، محوطه استخر یا دوش، از دمپایی یا کفش استفاده کنید.
  

http://aftabir.com/reportages/view/4162/%D8%A2%DB%8C%D8%A7-%D8%B2%DA%AF%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B3%D8%AA-%D9%88-%D9%BE%D8%A7-%D9%85%D8%B3%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA

چه چیزی باعث ایجاد فیستول می‌شود؟

یک بیماری نادر روده‌ای که با ارتباط غیر طبیعی بین رکتوم تحتانی و پوست پری مقعد مشخص می‌شود که معمولاً پس از آبسه حاد پری مقعد ایجاد می‌شود. ممکن است یک مسیر فیستول در دو طرف مقعد ایجاد شود و ترشحات مخاطی یا مدفوعی ظاهر شود. پوست اطراف دهانه خارجی ممکن است تحریک شود.

انواع مختلفی از فیستول ها از نسبتاً ساده تا یک شبکه انشعاب پیچیده از مسیرها وجود دارد. برخی از انواع فیستول ها ممکن است عضلات مسئول کنترل روده (اسفنکتر) را درگیر کنند. در ادامه با انواع مختلف فیستول آشنا خواهید شد:

• فیستول بین اسفنکتریک (شایع ترین)
• [*]فیستول ترانس اسفنکتریک
• [*]فیستول اکسترا اسفنکتریک (کمترین شایع)
• [*]فیستول زیر مخاطی

چه چیزی باعث ایجاد فیستول می‌شود؟تشکیل فیستول پری آنال معمولاً در نتیجه آبسه مقعدی رخ می‌دهد. با این حال، سایر عوامل خطر برای تشکیل آن‌ها عبارتند از:

بیماری التهابی روده، عمدتاً بیماری کرون

 پری مقعدی

بیماری‌های سیستمیک، به طور معمول دیابت ملیتوس

سابقه ضربه به ناحیه مقعد

پرتودرمانی قبلی در ناحیه مقعد

بیماری فیستول چه علائمی دارد؟علائم فیستول مقعدی ممکن است به طور گسترده در افراد متفاوت باشد. در حالی که برخی ممکن است علائم متناوب را تجربه کنند. اگر علائم و نشانه‌های هشداردهنده این بیماری ظاهر شد، باید فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی بود تا امکان تشخیص دقیق و درمان‌های مؤثر در زمان مناسب را قبل از پیشرفت بیماری و بروز عوارض فراهم کند. علائم شایع فیستول مقعدی به شرح زیر است:

• درد و تورم در اطراف مقعد یا باسن
• خروج ترشحات چرکی یا خونی از سوراخ اطراف مقعد
• خارش پوست یا تحریک پوست اطراف مقعد
• آبسه‌های مکرر مقعد که معمولاً با اجابت مزاج باعث درد می‌شوند
• تب، لرز و احساس خستگی عمومی

معاینه و تشخیصاگر پزشک فکر کند که به این بیماری مبتلا هستید، در مورد سابقه پزشکی شما می‌پرسد و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. برخی از فیستول‌ها به راحتی قابل تشخیص هستند اما برخی دیگر پیچیده اند و برای تشخیص نیاز به بررسی و معاینه دقیق تر دارند. پزشک شما به دنبال علائم ترشح عفونت یا خونریزی خواهد بود. مجرای این بیماری گاهی اوقات خود به خود بسته و مجدد باز می‌شود.

عمل چگونه به من کمک خواهد کرد؟بسیاری از عمل‌های مختلف را می‌توان برای فیستول انجام داد. شما باید با جراح خود درباره اینکه دقیقاً چه روشی برای شما بهتر است، صحبت کنید. هدف این است که مسیر عفونی را بریده یا باز کنیم تا بهبودی را از پایه زخم به سمت سطح افزایش دهیم و از گیر افتادن کیست‌های عفونی بهبود نیافته در داخل جلوگیری کنیم. این بهبودی می‌تواند یک روند آهسته باشد و از یک هفته یا بیشتر تا چند ماه طول بکشد. نمی‌توان پیش بینی کرد که هر روش درمان چقدر طول می‌کشد.عمل سرپایی لیزراین روش که به عنوان درمان فوری و سرپایی فیستول مقعدی شناخته می‌شود، با تابش اشعه یکپارچه لیزر به موضع بیماری و سوزاندن مسیر ایجاد شده این عارضه را درمان می‌کند. درمان فیستول با لیزر که بدون بیهوشی و با بی حسی موضعی انجام می‌شود، بهترین روش درمان این بیماری است که هیچ یک از عوارض جراحی را ندارد.فیستولوتومیرایج ترین نوع جراحی فیستول مقعدی فیستولوتومی است. این شامل بریدن در تمام طول فیستول برای باز کردن آن است تا به عنوان یک اسکار صاف بهبود یابد. فیستولوتومی موثرترین درمان برای بسیاری از فیستول های مقعدی است، اگرچه معمولاً فقط برای فیستول هایی مناسب است که از بسیاری از عضلات اسفنکتر عبور نمی کنند، زیرا خطر بی اختیاری در این موارد کمتر است.
اگر جراح مجبور باشد قسمت کوچکی از عضله اسفنکتر مقعد را در طول عمل قطع کند، تمام تلاش خود را برای کاهش خطر بی اختیاری انجام می دهد. در مواردی که خطر بی اختیاری بیش از حد بالا در نظر گرفته شود، ممکن است روش دیگری به جای آن توصیه شود.
روش فلپ پیشرفتهاگر فیستول شما از ماهیچه‌های اسفنکتر مقعدی عبور کند و انجام فیستولوتومی خطر زیادی برای ایجاد بی اختیاری دارد، ممکن است یک روش فلپ پیشرفته در نظر گرفته شود.
این شامل بریدن یا خراشیدن فیستول و پوشاندن سوراخی است که در آن وارد روده شده است با یک فلپ بافتی که از داخل راست روده گرفته شده است، که قسمت نهایی روده است.
روش فلپ میزان موفقیت کمتری از فیستولوتومی دارد، اما از نیاز به برش در عضلات اسفنکتر مقعد جلوگیری می‌کند.
قرار دادن نخ ستنبرای فیستول مقعدی، این روش معمولاً حدود ۱ ساعت طول می‌کشد، اما بسته به پیچیدگی فیستول می‌تواند متفاوت باشد. در این عمل پس از اینکه جراح ستون را داخل فیستول قرار داد، آن را با یک پانسمان سبک و روکش دار می‌پوشاند.
تا زمانی که جراحی ساده و بدون عارضه باشد، معمولاً فرد می‌تواند همان روز به خانه برود. تیم‌های جراحی اغلب جراحی قرار دادن ستون را به صورت مرحله‌ای انجام می‌دهند، بنابراین ممکن است فرد برای تنظیم یا تعویض ستون به عمل‌های بیشتری نیاز داشته باشد و این روش به صورت ترکیبی با فیستولوتومی انجام شود. در این روش فیستول ممکن است برای چند هفته به تخلیه خود ادامه دهد.مراقبت های بعد از عمل فیستولمدت زمان بهبودی پس از درمان فیستول بستگی به نوع روشی که فرد انجام داده و اینکه عمل چقدر پیچیده بوده است، بستگی دارد. تیم جراحی فرد می‌تواند توصیه‌های مناسبی در مورد مراقبت‌های بعد از جراحی در اختیار بیمار قرار دهد:

توصیه های کلی در مورد انجام نوعی جراحی فیستول شامل موارد زیر است:

[*]برای تسکین درد از مسکن های بدون نسخه مانند پاراستامول یا ایبوپروفن استفاده کنید.

[*]زخم را با شستن چند بار در روز تمیز نگه دارید. آن را با احتیاط خشک کنید، نه مالش.

[*]پانسمان زخم را به طور منظم عوض کنید. یک پرستار باید نحوه انجام این کار را نشان دهد.

[*]از یک گاز اضافی روی زخم استفاده کنید تا از نشت ترشحات روی لباس جلوگیری کنید.

[*]در چند هفته اول پس از جراحی از رابطه جنسی خودداری کنید.

[*]برای جلوگیری از تحریک زخم التیام نیافته به آرامی ورزش کنید.[*]از افرادی که درمان مشابهی را پشت سر گذاشته اند کمک بگیرید.

مطلب کامل فیستول چیست را در  اینجا بخوانید

جراحی و تخلیه کیست مویی چگونه انجام می‌شود؟

تا به حال در ناحیه کمر و باسن احساس درد و تورم داشته اید؟ مشاهده جوش در ناحیه مقعد می‌تواند علامت یک عارضه نشیمنگاهی باشد، بخصوص اگر با عفونت و التهاب همراه باشد. برگشتن مو به زیر پوست در نواحی مختلف بدن می‌تواند اتفاق بیفتد، اما زمانیکه یک دسته مو و مواد زائد در زیر پوست ناحیه مقعد جمع شود، شما به کیست مویی دچار شده‌اید و احتمال باید برای درمان این عارضه تحت جراحی قرار بگیرید.
بیماری کیست مویی یا سینوس پیلونیدال
بیماری پیلونیدال یک عفونت مزمن پوستی است که در چین بین باسن و نزدیک استخوان دنبالچه ایجاد می‌شود. در واقع به جمع شدن مو، عفونت و پوست‌های مرده در زیر پوست ناحیه کمر و مقعد، کیست مویی پایین کمر گفته می‌شود.
اگر بیماری پیلونیدال دارید، یک یا چند کیست بین باسن خود خواهید داشت که ممکن است متورم یا عفونی شود. کیست پیلونیدال شبیه برآمدگی کوچک است و ممکن است مو از آن بیرون زده باشد.
اگرچه موهای روی کمر و خط باسن، احتمالاً عامل اصلی ایجاد کیست پیلونیدال و سینوس‌ها هستند، اما نمی‌توان هیچ دلیل واحدی مشخصی برای توضیح کامل علت بیماری عنوان کرد.
هنگامی که در زیر پوست این ناحیه تحریک مداوم وجود دارد، یک منفذ کوچک در پوست ایجاد می‌شود که به موهای اضافی، چربی و مواد زائد اجازه می‌دهد تا زیر پوست حرکت کنند. این مجموعه از مو، چربی و مواد زائد می‌تواند زیر پوست گیر کرده، عفونی شود و آبسه یا برآمدگی غیرطبیعی روی سطح پوست ایجاد کند.

دلایل ایجاد کیست پیلونیدال

شکل ناحیه بین باسن و زیر قسمت کوچک پشت باعث ایجاد بیماری پیلونیدال می‌شود. با ترکیبی از موهای بدن، هورمون ها، بهداشت و سایر عوامل ناشناخته که بعد از بلوغ اتفاق می افتد، کیست پیلونیدال می تواند ایجاد شود و بیماری پیلونیدال ایجاد می شود.
پزشکان فکر می‌کنند کیست‌های پیلونیدال زمانی تشکیل می‌شوند که موهای شل و سلول‌های مرده پوست زیر پوست گیر می‌افتند. وقتی فرد حرکت می‌کند، موهای شکسته و سلول های مرده پوست می توانند به زیر پوست فشار داده شوند. سیستم ایمنی با مو و سلول‌های مرده پوست به عنوان عامل خارجی برخورد می‌کند و کیستی در اطراف آنها تشکیل می دهد که پر از مایع می‌شود.
سایر عواملی که ریسک ابتلا به سینوس مویی را افزایش می‌دهند:هر کسی ممکن است به کیست پیلونیدال مبتلا شود، اما این کیست در مردان جوان شایع‌تر است.

[*]عامل ژنتیکی و مادرزادی وجود گودی در دنبالچه

[*]نشستن در مدت زمان طولانی

[*]چاقی و اضافه وزن

[*]پرمویی و داشتن موهای ضخیم یا درشت

[*]پوشیدن لباس‌ زیرهای تنگ و نامناسب

علائم کیست پیلونیدال

معمولا اولین علامت کیست پیلونیدال آبسه است. موهای ضخیم و متمایل به سمت پوست در اطراف کیست، احتمال عفونت سینوس را افزایش می‌دهد.
علائم کیست پیلونیدال ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد، تورم یا قرمزی[*]یک توده در استخوان دنبالچه[*]چرک یا تخلیه خون[*]تب

شاید فکر کنید این بیماری در مراحل ابتدایی نیاز به درمان خاصی ندارد، اما وقتی عفونت سینوس پیشرفت کند، به بافت های اطراف سرایت می‌کند و در مواقعی حتی می تواند وارد خون شود. تنها راه درمان این عارضه تخلیه چرک و ضایعات زیر پوست مقعد است که با جراحی و لیزر امکانپذیر است. در مواقع بسیاری وحشت از تیغ جراحی و هزینه لیزر کیست مویی باعث می شود افراد از مراجعه برای درمان پرهیز کنند.

برای اطلاع از نحوه محاسبه هزینه درمان کیست مویی با لیزر و جراحی می‌توانید به صفحه مربوطه مراجعه کنید.

معاینه و تشخیص

اگر کیست پیلونیدال دارید، باید با چشم غیر مسلح قابل مشاهده باشد. دکتر کیست مویی ممکن است چیزی را که شبیه یک جوش یا کیست همراه با خروج عفونت است، مشاهده کند. اگر چنین است، ممکن است چندین سوال از شما بپرسند، از جمله:

• آیا ظاهر کیست تغییر کرده است؟[*]آیا چرک و عفونت را تخلیه می‌کند؟[*]آیا علائم دیگری دارید؟

به ندرت اتفاق می‌افتد که پزشک شما CT یا MRI را برای جستجوی حفره‌های سینوسی (سوراخ های کوچک) که ممکن است در زیر سطح پوست شما ایجاد شده باشد، تجویز کند.

جراحی کیست پیلونیدال

هدف اصلی جراحی کیست پیلونیدال برداشتن موها و عفونت زیر پوست و کاهش احتمال رشد مجدد آن است. چهار جراحی متداول که برای درمان کیست پیلونیدال استفاده می شود و باعث بهبودی در چین و چروک گلوتئال می شود عبارتند از:
تمیز کردن حفره ها: زمانی که علائم به حداقل می رسد و تجمع در حفره ها محلی است، دهانه های چرکی زیر پوست ممکن است بدون ایجاد برش با استفاده از ابزار، برس یا آندوسکوپ های کوچک تمیز شوند.
برداشتن حداقل سینوس پیلونیدال، با یا بدون آندوسکوپی: هنگامی که یک کانال غالب برای کیست(های) پیلونیدال وجود داشته باشد، و تجمع موضعی قابل توجهی در حفره(ها) وجود داشته باشد، این مسیر ممکن است با برشی که بزرگتر از خود مسیر نباشد برداشته شود. . گاهی اوقات می توان جراحی را با استفاده از یک آندوسکوپ کوچک (3 میلی متری) برای کمک به کشیدن (حذف) مو و مواد زائد تقویت کرد.

برداشتن رادیکال، با یا بدون بسته شدن: زمانی که سینوس‌های آسیب‌دیده متعدد در یک ناحیه وجود دارد، ممکن است برداشتن رادیکال تمام سینوس‌ها و حفره‌های سببی انجام شود و زخم به سادگی باز یا بسته شود.

برداشتن رادیکال، با چرخش یا فلپ خارج از مرکز: زمانی که کیست‌های پیلونیدال متعدد و سینوس‌های آسیب‌دیده در یک ناحیه وجود داشته باشد، ممکن است برداشتن رادیکال تمام سینوس‌ها و حفره‌های سببی انجام شود. سپس زخم با استفاده از روش‌های مختلف برای جابجایی زخم/اسکار بسته می‌شود تا بهبودی بهتری داشته باشد. رایج ترین تکنیکی که امروزه استفاده می شود، لیفت شکاف گلوتئال نام دارد.

کیست پیلونیدال چگونه درمان می‌شود؟

آبسه عفونی پیلونیدال فعال باید تخلیه شود و معمولاً می‌توان این کار را در اورژانس یا مطب تحت بی حسی موضعی انجام داد. پس از رفع مشکل فوری، باید اقداماتی برای جلوگیری از عود یا بدتر شدن علائم انجام شود. درمان کیست مویی با جراحی ضروری است و راه دیگری بجز تخلیه عفونت و مواد زائد و پاکسازی ناحیه سینوس وجود ندارد.

عمل باز کیست مویی

این روش معمولا تحت بیهوشی کامل یا بی حسی از کمر به پایین و در اتاق عمل انجام می شود. در جراحی باز بوسیله تیغ جراحی بافت درگیر بیماری و بخشی از بافت اطراف آن به طور کامل برش داده شده و تخلیه می شود.

محلی که برش داده شده، به همان شکل باقی می ماند تا بصورت خود به خود و از داخل ترمیم شود که حدودا چند هفته (حدود 2 ماه) تا بهبودی کامل زخم جراحی زمان لازم است. معمولا داخل این زخم با پانسمان پر می شود و باید طبق توصیه پزشک از زخم مراقبت کنید و شستشو و تعویض پانسمان را تا بهبودی کامل بطور مرتب انجام دهید.

عمل جراحی به روش بسته

جراحی بست هم کاملا مشابه روش باز انجام می‌شود، با این تفاوت که محل کیست به شکل بیضی برش داده می شود. بعد از تخلیه کامل عفونت و قطعات مو، محل زخم با بخیه بسته می شود. احتمال عفونت محل جراحی یا عود کیست مویی در این روش بیشتر است و به همین دلیل باید از داروهای آنتی بیوتیک استفاده شود و بطور دقیق دستورات پزشک انجام شود.

مشاهده مطلب کامل هزینه درمان کیست مویی با لیزر | نواندیش